"Düşünce, acıdan, kederden gelir, keder doğurur. Mutluluk istersen, düşüncesiz yaşayacaksın."
Büyük Usta, bu kısa romanında büyük eser güzelliğinde bir dil kullanarak, hasta ruhlu kişilerin yaşamından, gerçekle düş arası unutulmaz sahneler anlatmış. Okurken 78 sayfayı soluksuz okudum sonrasında ise, belirsiz son ve olayları düşündüm durdum. Usta anlatmış anlatmış olayları, kişileri ama çoğu yerde bulmaca parçalarını birleştirmeyi bize bırakmış sanki... Ordinov karakteri ilginç bir karakterdi. Onun bilime olan tutkusu ama bunun yanında yalnız ve kimsesiz olması ... Her söylenene saf saf inanması okunmaya değerdi... Belki de Budala kitabının kimsesiz, saf ve iyi karakteri Prens Mişkin bu kitaptan doğmuştu kim bilir...
Alıntılar:
"Ordinov, her zaman sessiz, dingin ve içe dönük bir yaşam sürmüştü. O, çocukluğundan beri kişiliğine özgü bir yaşam biçimi sürdürmüş; sonunda bu kopukluk onda belli bir şekil almıştı. Küçükken de akranları arasında garip bir çocuk olarak görünüp bilinmişti. Oysa o, hiçbirine benzemeyen bir karaktere sahipti. Ailesini anımsamıyordu hiç. Tuhaflığı, insancıllığı nedeniyle arkadaşlarından hoyrat ve şiddet dolu davranışlar görüyordu. "
"Yeni odasına, sanki bir keşiş gibi manastıra kapanırcasına girerek, tüm dünyaya kapısını kapattı. Aşağı yukarı herkesle ilişkisini kopardı. İki yıl kadar süren bu yaşam onu tam anlamıyla yabanıllaştırdı."
