"Mavi bir su kıyısında, arkasını yeşil yamaçlara dayamış, içinde bütün eşyası birkaç kitapla bir sedirden ibaret olan bir taş kulübe de bana yeterdi. Yeter ki kulübenin benim sesime ses veren bir ruhu olsun."
Birinci Dünya Savaşı ve sonrasındaki Kurtuluş Mücadelesi sırasında halkın yaşadığı zorlu hayat çok etkili anlatılmış kitapta. Ayrıca Cumhuriyet ve sonrası halkın bir kısmının Batı Cemiyet Hayatı na uyma çabaları, diğer tarafta ise bir yandan devam eden açlık ve sefalet bu kadar iyi yansıtılamazdı sanırım...
Sizi bilmem ama , önceden okumuş okuduğum Domaniç Dağlarının Yolcusu ve şimdi de bu resimdeki Yalnız Dönüyorum kitabından sonra, artık gözlerim hep Şukufe Nihal'i arayacak gittiğim her kitabevi raflarında...
Kesinlikle yakından tanınması gereken kıymetli, yazmaya tutkulu yazarlardan biri. İyi ki tanımışım, çünkü onun ruhuma iyi gelen sade ama edebi dilini çok ama çok sevdim...
