Albert Camus, Yabancı

"İnsan madem ölecektir, bunun nasıl ve 

nerede olacağının bir önemi yoktur..." 

"Hiçbir zaman söyleyecek fazla sözüm yoktur, onun için susarım." 

100 sayfalık bu hikaye aslında herkesin hikayesidir belki de . Belki de çoğumuz böyleyizdir biraz bencil, biraz vurdumduymaz, tepkisiz ve duygusuz... Ya da öyle olmamız beklendiği için zorlama bir tepkiye ve duyarlılığa sahibizdir.. Hayır öyle değiliz diyeceksiniz, belki öyleyizdir ama öyle değilmişiz gibi rol yapıyoruzdur kim bilir... Ya da  bazılarımız duygularını içinde yaşıyordur, acıyı ilan edemiyordur bağıra bağıra, gözyaşlarını içine akıtıyordur. Annesi ölünce herkesin içinde ağlayamıyordur mesela, herkesden daha çabuk kabulleniyordur acıyı... Bu onu duygusuz , ilgisiz mi yapar? Kabullenmek, olduğu gibi , tahammül etmek, duygularını belli edememek , bu bir kusur mu? Yoksa teslimiyet mi? 

Kimbilir belki de hepimiz en yakınımız olarak kabul ettiğimiz birine yabancıyızdır... Durun bir dakika belki de herkes bize yabancı ve biz de kendimize karşı yabancıyızdır... Gördüğünüz yerde okuyun diyorum kitabı. 

Franz Kafka Dava

"Bir sürü boş şey arasında, adalet kaybolup gidiyor! Ortada hiçbir şey yokken, mahkeme bir suçlu yaratıyor."

Şimdi düşünün bir sabah ansızın kapınız çalınıyor ve aleyhinize bir dava açıldığı söyleniyor. Apar topar yatağınızdan alınıp, sorguya götürülüyorsunuz. Ama bir türlü suçunuzun ne olduğunu öğrenemiyorsunuz.

Kitap oldukça akıcı ve sürükleyiciydi bir o kadar da ürkütücüydü. Bazı bölümler ise bulmaca gibiydi. Josef K. oradan oraya suçunu öğrenmek için koşarken, ben de peşinde koştum sanki... O üst makamlara ulaşmaya , adalet aramaya çalışırken , sanki ben de bir devlet dairesinde elimde bir evrakla , imzalatmam gereken memurları aradığım zamanlara gittim.

Okuması kolay ama sindirmesi çok da kolay olmayan bir kitap. Çok fazla metafor var kitapta...Okuyanın zihnine bırakılmış olayların yorumları ... Zaten bu kitabın zenginliği, birçok yoruma açık olmasıydı. Kafka'nın zekasına hayran kalmamak mümkün değil.