" Gülsarı'nın tek tutkusu koşmaktı. Böyle hızlı koşarak insanların ondan aldıkları şeylere yetişecek, onları yakalayacaktı sanki. Ama hiçbir zaman ulaşamıyordu onlara..."
Tanabay, sen inandığın ideoloji uğruna kendi hayatın da dahil olmak üzere kardeşinin ve daha nicelerinin hayatını yaşanmaz hale getirdin. Sen partine her şeyi feda ettin, deli gibi çalıştın, sonra ne mi oldu? Hiç koca bir hiç... Seni attılar...
Caydar, ya sen ne kadar fedakar bir kadındın, kocan Tanabay'a en zor anlarında destek oldun. Çamurun, yağmurun altında o aç meleşen kuzulara sahip çıktın! Sen umudun adıydın be kadın! Seni alkışlıyorum.
Gülsarı ah Gülsarı kimler bindi üzerine öyle, ne zincirler vurdular ayağına senin öyle, kan içinde bıraktılar ayaklarını. Ama yüreğine zincir vuramadılar, sen özgürlüğün adıydın. Çünlü kimse özgürlüğe zincir vuramazdı...
"Hepimiz böyleyiz işte, birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi, ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını, ancak o malum son demde anıyoruz."
