Coşkuyla Ölmek (Şule Gürbüz)

"İhtiyar coşkusuz ölür, genç ölürse, coşkuyla ölür. İtiraf ediyorum, gençken ölmeyi çok isterdim. Coşkuyla ölmek isterdim..."

"Yavaş yavaş kendimden sıkılmaya başladım. Başkalarından sıkılmıyor ama , onlardan bir tat da alamıyordum."

 

"İnsan dertli değil, derdin kendisidir..."

4 öykü, 4 karakter. Kimlikleri takılı kalmış bir yerde, ruhları ise kaybolmuş. En çok akılsız adamın oğlu Sadullah'ın hikayesi beni çok etkiledi. Sadullah babasının istediği kişi olamadı, kendi istediği kişi de olamadı. Çünkü kendisi de ne olması gerektiğini bilemedi...  

Gelelim yazarın diline, kesinlikle çok ilginç,bol kelime örgülü, kimine göre ustaca ama bana göre yorucu bir anlatımı vardı... Karakterler ise oldukça bunaltıcıydı. Ama altı çizilecek bir sürü söz sıkıştırmıştı hikayelere, o sözler olmasa kitabı okurken kaybolup giderdim belki de...