"Bence her insan onuruna düşkündür, insanın yaptığı her iyi şey, kendisine olan saygısındandır."
(İlk Gençlik, sayfa 116/122)
Tolstoy, bu kitabında da tıpkı Çocukluğum kitabında olduğu gibi, kendini, ailesini ve çevresini benzersiz gözlem gücüyle bir roman tarzında anlatmaya devam ediyor.
Dikkatimi çeken bir nokta şuydu: Tolstoy dış görünüşünün yakışıklı olmadığını düşündüğü için, çocukluğunda ve ilk gençliğinde duygularında içe kapanık , davranışlarında ise oldukça hırçınmış.
