nerede olacağının bir önemi yoktur..."
"Hiçbir zaman söyleyecek fazla sözüm yoktur, onun için susarım."
100 sayfalık bu hikaye aslında herkesin hikayesidir belki de . Belki de çoğumuz böyleyizdir biraz bencil, biraz vurdumduymaz, tepkisiz ve duygusuz... Ya da öyle olmamız beklendiği için zorlama bir tepkiye ve duyarlılığa sahibizdir.. Hayır öyle değiliz diyeceksiniz, belki öyleyizdir ama öyle değilmişiz gibi rol yapıyoruzdur kim bilir... Ya da bazılarımız duygularını içinde yaşıyordur, acıyı ilan edemiyordur bağıra bağıra, gözyaşlarını içine akıtıyordur. Annesi ölünce herkesin içinde ağlayamıyordur mesela, herkesden daha çabuk kabulleniyordur acıyı... Bu onu duygusuz , ilgisiz mi yapar? Kabullenmek, olduğu gibi , tahammül etmek, duygularını belli edememek , bu bir kusur mu? Yoksa teslimiyet mi?
Kimbilir belki de hepimiz en yakınımız olarak kabul ettiğimiz birine yabancıyızdır... Durun bir dakika belki de herkes bize yabancı ve biz de kendimize karşı yabancıyızdır... Gördüğünüz yerde okuyun diyorum kitabı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder