"Çocukluğumun o mutlu ve bir daha asla geri gelmeyecek güzelim günleri!.. Bu çağlardaki anıları kim sevmez, kim özlemle anmaz?"
Tolsoy Baba çocukluluğu anlatmış bu kitabında. Bu kitabı basılı olarak yayınlanan ilk kitabıymış. Kalemi öyle güzel anlatmış ki, çocukluk anılarını, annesine olan sevgisini, özlemini , okurken çok duygusal anlar yaşadım. Tolstoy ile birlikte ben de çocukluk anılarımı hatırladım sanki , özellikle çocukken oynadığımız oyunlar geldi hatırıma, dünyayı unuttuğumuz oyunlar.... Şimdi yaşlandık, çoluk çocuğa karıştık ve bizim oyunlarımız devam ediyor. Mesela benim oyunum, dünyayı unutmak için oynadığım bir oyun ,kitaplarla örülü kağıt bir evde, dışarda terör, nefret yokmuş gibi yaşayarak, kendimi kandırma oyunu... Ne diyor Tolstoy Baba bu kitabında:
"Oyunlar da olmasa, çocukluğumuzdan geriye ne kalır ki?"
"Çocukluğun verdiği o başıboş canlılık, sevgi ihtiyacı ve çocukluktaki inanç gücünün bir daha geri gelmesine imkan var mı?...
O ateşli DUALAR nerede şimdi? Duygusallığın o tertemiz gözyaşları..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder