13 Temmuz 2017 Perşembe

Panait Istrati/ Arkadaş

"Bir sır içinde saklı kaldığı sürece, senin kölendir.
Ama onu başkasına söylediğin anda , sen onun kölesi olursun."


Panait Istrati benim en sevdiğim yazarlardan biri.
Anlatım dilindeki sadelik ve tutku kendine has bir güzellikte.
Tutunamayanlar'ın Selim'i de onu çok severdi. Hatta o kadar çok severdi ki, yazarı eleştirenlere katlanmazdı, oturur ağlayacak derecede üzülürdü.
Bu kitabı da çok güzeldi. Harika bir dostluk hikayesiydi. Bu öyle bir hikaye ki, bir gün kahramanımız bir dükkanın içinde eski partallar giymiş bir adamın , çökmüş kitap okuduğunu fark eder. Tam merak edip ne okuduğunu görmek için eğildiğinde , adamın boynundan aşağı inen besili bir bit görür. 
Önce ona acır ,onu tanımak ister fakat o yırtık partallar içindeki adamı tanıdıkça , kendine acımaya başlar...
Harika bir hikaye... Mevlana ve Şems misali...



En sevdiğim  alıntılar:


"Bugünkü imkanlarınızla hiçbir zaman tanıyamayacaksınız beni, çünkü partallarımın altında saklı olana nüfuz etmeye çalışacak yerde siz yalnız partallarımı görüyor ve beni derhal bir zavallı sanarak, acıyorsunuz. 

Hatta bu halimle okuduğum kitabın tadına varamayacağımı sanıyorsunuz!"

"- Dostlarınız var mı?
  - Hayır. Yalnızca bazı tanıdıklarım var.
Benim anladığım şekilde bir dostluğa henüz  
rastlamadım."












Hiç yorum yok:

Yorum Gönder