Bir Aralık günüydü, annen yanında çömelip oturmuş, pes etmemen için seni teşvik ediyordu. Sen bir parça sarı tebeşirle, " A " harfini çizmeye çalışıyordun. Sonra ayağın titredi, tebeşir kırıldı. Çünkü sen sadece sol ayağını kullanabilen bir engelli olarak dünyaya gelmiştin. Aslında engel senin beynininde değildi. Annen bunu biliyordu! 'Tekrar dene Chris tekrar' diye fısıldamıştı sana. Tekrar denedin ve yazdın! Anne'nin ilk harfi A harfini yazdın. Sonra annenin yüzünde başarının zaferi ve sevincin gözyaşlarını gördün! Kimse sana inanmadı ama Annen sana inandı! Ve sen sadece sol ayağını kullanarak bu kitabı yazdın sevgili Christy ve hikayen tamamen gerçekti.
Ben kendi adıma, kendi çocuğum için çocuk hep ağlıyor, çok mızmız, iştahsız, az uyuyor diye yakınıp, bazen isyan edercesine şikayet ederken, siz özel çocukların sahibi güzel , fedakar annelerden utanıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder