" Şu Taksim alanında birbirini ezenler, o kadar insanın içinde hak tu diye ortalığa tükürük savuranlar, hasta yüzlüler, vıcık vıcık boyalılar, suratından düşen bin parça olanlar, düşman gözlüler, gülmeyenler, birbirine düşman gibi bakanlar, korkanlar, utananlar ... "
Evet onlar, o gariban çocuklar, 'azat, buzat, bizi cennet kapısında gözet ' deyip, kuşları toplayıp , cami , klise ve sinegog önlerinde satmaya çalışan gariban çocuklardı. Köyden şehre kaçmış, hepsi de işsiz, kendilerine kuşları iş edinmiş... Sonra onlar artık, İstanbul'un yok olan ,ağaçsız kalan, kirlenen doğasında kuş da bulamadılar, onları anlayacak insanlar da. Onlar da iyice yabancılaştılar insanlıklarına... Önceden etkisinde kalarak okuduğum bir kitaptı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder