"Derin uykuların ötesinde bile zaman zaman düşünden sezinlemiyor mu insan, birbaşınalığının çaresizliğini. Yollarda. Okurken. Pencereden caddelere bakarken..."
"Bir gezinti tüm günü ısıtabilir. Ama geceler öldürüyor beni."
Tezer Özlü ile çıktığım yolculuğum sona erdi. Kitap biraz kederliydi, çünkü bir intiharın anlatımıydı. #CesarePavese adlı, Tezer'in hayran olduğu bir yazarın intihar ettiği otele götüren bir kitaptı. Çok altını çizdiğim bölümler oldu... Tezer'in isyan ettiği konulara hak verdiğim bölümler oldu... 'Kötümser bir yazardı' dendi ama, bu söze cevabı ise "Yazın, kötümserlikten doğar..." oldu. Zaten Tezer'in zorlu hayat hikayesini okuyunca, gamına da ortak oluyor insan...
Alıntılar:
"İnsan ne denli derin düşünebiliyorsa, sevgisi o denli derindir. O denli doyumsuzdur. Ve acısı da o denli büyük. Yaşam acısı.” (s. 22)
Tek günah, insanın kendi yaptığını kavrayamamasıdır.”
“İnsan, gerçeği kavradığı için utanıyor ! işte gerçek önümüzde: Her ceset sen, ben ya da biz olabiliriz. Arada hiç fark yok. Eğer yaşıyorsak, bunu bir başkasının kirletilmiş cesedine borçluyuz. Bu nedenle her savaş bir iç savaştır. Her şehit, yaşayan canlıya benzer ve ondan ölümünün hesabını sorar.” (s. 77)
Ölüm gelecek ve gözlerini alacak, o ölüm ki bizleri sabahtan akşama dek izleyen, sağır, eski bir acı ya da anlamsız bir angarya olarak.” (s 37)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder