Ezilenler(Dostoyevski)

"Fırtınadan sonra bizi ışıklarıyla aydınlatan güneşe, yaşadığımız mutlu ana şükürler olsun!

Varsın KÜÇÜMSENMİŞ , EZiLMİŞ olalım. Madem ki hep birlikteyiz, önemi yok bunun."

Bu kitabı çok sevdim. Karakterler az ama hepsi sağlam ve tutkuluydu! Kimler vardı peki kitapta?

İki kadına aynı anda aşık olmuş, çocuk ruhlu , kişiliği oturmamış bir genç,

Deli gibi aşık, aşığını her haliyle kabul eden , ailesine bile sırtını dönen zavallı bir kız,

Sevdiği kız, başkasına aşık olan zavallı bir edebiyatçı yazar,

Çok ama çok zor günler yaşamak zorunda kalmış, hep aşağılanmış küçük bir kız çocuğu,

Para uğruna oğlunun hayatına müdahale eden bir baba,

Kızının kendisini terk etmesi karşısında her gün azap çeken, kızını çok seven ama onu bağışlamakta zorluk çeken, onurlu ve zavallı bir baba.

Ve unutulmaz hayat dersi veren sözler.

"İnsan sağlığının değerini bilmeli. Bunu önce ve en başta yaşamak için; ikincisi, her zaman mutlu olmak için yapmalı. Sevgili yavrum, bir kederin varsa bile unut onu. Daha iyisi , onu hiç düşünmemeye çalış. Bir kederin yoksa , olabilmesi ihtimalini de aklına getirmemeye çalış, daha neşeli, keyifli şeyler düşünmeye çalış. "( Dostoyevski, Ezilenler, sayfa 315)

"Son zamanlarda incir çekirdeğini doldurmayacak şeyler yüzünden duyduğum üzüntülere ne gerek var? Bunlar, yaşamama , huzur duymama engel oluyor." {Ezilenler, Dostoyevski sayfa 10 }

"Başkasından saygı görmek istersen, kendi kendine saygı duymayı öğren. En önemlisi bu. Ancak bu şekilde kendini saydırabilirsin." (Dostoyevski, Ezilenler, sayfa 213)

En akıcı Dosto romanıydı belki de... Okuyun asla pişman olmazsınız.