"Beni... beni aşağılamayın... ben yalnızca bir insanım... ben kötü bir insan değilim... hiç kimseye kötülük etmedim, asla... işe yaramıyorum... be... ben asker olamam... siz görmediniz...o askerlerin, süngü ile öldürdüklerinde gözlerinin nasıl öfkeden parladığını ... Rüzgar siperden o kokuyu sürüklediğinde... hepsi çürüdüğünde... ah ah ve insanların haykırması... ben ...Ben eve gitmek istiyorum... bana yardım edin... "
(Clarissa, sayfa137)
Savaşın sebep olduğu en acı hatıraların yer aldığı bu gerçek hikaye, aslında yazarın dünyaya kendi istediği ile veda ettiğinde yarım kalmış. Yayıncısı Knut Beck ise bu roman taslağını 39 yıl sonra gün ışığına çıkarmış ve sonunu tamamlayarak kitabı bastırmış...
Kitabı beğendim. Clarissa karakterine hayran kaldım. Her Zweig okumalarında olduğu gibi okurken baş karakter kimse, o ben oldum sanki...
Merak ettiğim tek şey, acaba bu hikayeyi Zweig tamamlasaydı nasıl unutulmaz bir son bizi beklerdi?
Başı, ortası Zweig sonu Knut Beck olan hikaye , bu hali ile bile gerçekten unutulmazlarım arasında yerini aldı ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder