"İçimizde şeytan yok... İçimizde acizlik var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey :
hakikatleri görmekten KAÇMAK itiyadı var."
(250. sayfa)
Kitabı az önce bitirdim ve düşündüm bu kitap için nasıl cümleler kurabilirim... Aklımda bir sürü cümle sıraladım. Sonra baktım hiçbir cümle bu kitabı anlatacak güce sahip değil.
Ömer, Macide, Bedri bir de
İsmet Şerif...
Bu karakterler mutlaka tanınmalı, kapana kısılmışlıkları okunmalı.
Ufuk açacak bir kitap hele son sayfa, ah o son sayfa...
Elinizde ise daha fazla bekletmeyin bu kitabı...
Beğendiğim alıntılar:
"Bir insanı kendisi kadar, kendi düşünceleri, dertleri, korkuları ve noksanları kadar ne meşgul edebilirdi? "
(sayfa 37)
"Ben ikide bir böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de
hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret falan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı..."
(İçimizdeki Şeytan, Sayfa 88)
"En kuvvetli insanın bile bazen ne kadar zayıf anları, istediğinin tam AKSİNİ yapmaya mecbur olduğu dakikaları bulunduğunu nasıl inkar edersin?"
(İçimizdeki Şeytan, Sayfa 128)
"Kendimiz iyi olamıyoruz ve başkalarının iyiliğini küçük görmek için, onlara
reklamcı,
hayır dua avcısı,
hatta riyakar
diyoruz."
(İçimizdeki Şeytan, 129)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder