3 Ekim 2014 Cuma

Aslında Kimse Sevmiyor Senin Kadar



"Babalar sevmeyi, kızlarından öğrenir."  Okuyup bitirdikten sonra, uzun bir süre etkisinden çıkamayacağınız bir hikaye. Bu sıcak, düşündüren ve hüzünlendiren kitabın sonu öyle güçlü ki insana " iyi ki okumuşum " dedirtiyor. 

Bir genç kızın baba özlemi, yetişkin bir kadına dönüşürken, babasının varlığına  daha çok ihtiyaç duyması ve kaybolan babasını araması ... Acaba bulabilecek mi? Acaba yıllarca babasını , en sevdiği kişiden " kızından" ayıran zorunlu sebep neydi? 

Hikayenin sonunda şöyle sözler vardı: " İnsan bazen kurtarılmak istemez. " İnsan seçtiği hayatı yaşamakta özgürdür." 

Ben beğendim kitabı.Sıcacık ve güçlü bir baba/kız hikayesiydi. Bir ara çocukluğuma gittim geldim. Babamla olan güzel anılarım aklıma geldi. Gülümsedim... 

Hepimizin bildiği gibi, kızlar,  babalarına düşkündür, ilk tanıdıkları erkek babalarıdır! O iyi bir erkek, iyi bir eş, iyi bir baba ise, kız hayatı boyunca "babası gibi" birilerini arar, evlenmek için. Eğer iyi bir erkek modeli olmamışsa babası, yeterli ilgiyi ve sevgiyi göstermemişse, iyi bir eş olamamışsa, kız ilerde, evlilikten çekinebilir. Ya da görmediği baba sevgisinin yarattığı  boşluğu, başka sevgilerle doldurmaya çalışır durur ama yine de dolduramaz... İstese de dolduramaz, zira baba sevgisinin yerini hiç bir şey dolduramaz... 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder