Carolina üç çocuğu ile yalnız kalmış, fakir bir mahallede ,bakımsız bir barakada yaşam mücadelesi veriyordu... Her türlü açlığa ve sefalete çalışararak göğüs gerdi.
Onu, en umutsuz anlarında ise hayata bağlayan okuduğu KİTAPLAR ve yazdığı GÜNLÜKLER oldu...
Peki bu günlükler nasıl oldu da bir kitap oldu? Bu kimsesiz kadının sessiz çığlıklarını kim duydu, onun o çöplük diye nitelendirdiği yerden kurtulmasına kim vesile oldu?
Önsözde yazdığına göre onun da hikayesi şöyle:
Bir gün Carolina küçük çocuklarını parka götürdü. O sırada orada salıncaklarda sallanan alkollü koca koca adamlar gördü. Onlara şöyle seslendi :
'Utanmıyor musunuz? İnin biraz daha çocuklar sallansın !'
Adamlar :' Hadi ordan sen de kimsin? ' dedi
Carolina: ' Terbiyesizler, sizi kitabımda anlatayım da görün !'dedi.
O sırada orada bulunan bir gazeteci bu sözü duyunca, Carolina ile tanıştı ve ona kitabı hakkında sorular sordu. Carolina da ona yıllarca yazıp biriktirdiği defterleri anlattı... Sonra sonra işte bu güçlü kadın hayallerine ulaştı. Sesini dünyaya bu kitapla duyurdu...
Benim çok etkilendiğim bu kitabı, olur da bir sahafın tozlu raflarında ya da kitapçılarda( Armoni Yayıncılık çıkarmış) görürseniz, bu kitap blogunu hatırlayın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder