Her gün hepimiz zor, yoğun, yorucu günler geçiriyoruz. Kimimiz öğrenci, at yarışına hazırlanır gibi üniversite sınavlarına hazırlanıyor! Kimimiz mezun KPSS denen saçma bir sınava hazırlanıyor. Kimimiz bir işte çalışıyor. İş stresinden hem beyni , hem ruhu , hem bedeni yoruluyor.
Kimimiz çalışan anne, nefes almaya bile vakti yok! Çocukların sorumlulukları , akşam onu bekleyen yemek yapma telaşı, iş güç, koca! Çalışan annenin işi hiç bitmez! Ama tatlı bir yorgunluktur o, başarmanın gururu vardır.
Kimimiz ise, emekli olmuş, yaş almış, bol bol da vakti var, ama yine de işi çok, yıllarca işi nedeniyle yapamadığı pasta börekleri yapmakla, evini temizlemekle, torunlara bakmakla meşguldur!
Bir de benim gibi , üniversite mezunu ev hanımı anneleri vardır! Dışardan bakıldığında bu " ev annelerinin" çok fazla vakti vardır! Mesela çalışan arkadaşları sorar ; " Bütün gün evde hiç canın sıkılmıyor mu?"der! Halbuki bilmez, o ev annesi hep bir sonraki yapacağı ev işini, akşam yemeğini ne zaman yapacağını düşünür çünkü bütün gün küçük çocuğu ile oynar , onu yaşıtlarıyla oynaması için parka götürür! Bazı günler, ikram hazırlıkları yapar, çocuklu anneler için , eve gelsinler de çocuğu , çocuklarıyla çocukça vakit geçirsinler diye! Sonra onun bir sürü ev işi vardır, hiç bitmez, yaptıkça çoğalır, yapıldığı da, "yapılmamaya başlayınca" anlaşılır! Yardımcı tutmak istemez bazıları, titizdir kendi işini kendi yapmak ister! Oyuncakları yerden O toplar tek tek!
Alışverişi O yapar, çocukları okuldan O alır, çocuklarına kitabı O okur, derslerine O yardım eder...
Kimimiz çalışan anne, nefes almaya bile vakti yok! Çocukların sorumlulukları , akşam onu bekleyen yemek yapma telaşı, iş güç, koca! Çalışan annenin işi hiç bitmez! Ama tatlı bir yorgunluktur o, başarmanın gururu vardır.
Kimimiz ise, emekli olmuş, yaş almış, bol bol da vakti var, ama yine de işi çok, yıllarca işi nedeniyle yapamadığı pasta börekleri yapmakla, evini temizlemekle, torunlara bakmakla meşguldur!
Bir de benim gibi , üniversite mezunu ev hanımı anneleri vardır! Dışardan bakıldığında bu " ev annelerinin" çok fazla vakti vardır! Mesela çalışan arkadaşları sorar ; " Bütün gün evde hiç canın sıkılmıyor mu?"der! Halbuki bilmez, o ev annesi hep bir sonraki yapacağı ev işini, akşam yemeğini ne zaman yapacağını düşünür çünkü bütün gün küçük çocuğu ile oynar , onu yaşıtlarıyla oynaması için parka götürür! Bazı günler, ikram hazırlıkları yapar, çocuklu anneler için , eve gelsinler de çocuğu , çocuklarıyla çocukça vakit geçirsinler diye! Sonra onun bir sürü ev işi vardır, hiç bitmez, yaptıkça çoğalır, yapıldığı da, "yapılmamaya başlayınca" anlaşılır! Yardımcı tutmak istemez bazıları, titizdir kendi işini kendi yapmak ister! Oyuncakları yerden O toplar tek tek!
Alışverişi O yapar, çocukları okuldan O alır, çocuklarına kitabı O okur, derslerine O yardım eder...
Sonuçta herkes çok meşgul bu hayatta! Ve herkes bu işler arasında sıkıştığını hissederken farklı dinlenme dakikaları arar! Ve bulur! Tabi ki kitaptır o! Gün içinde okuyamasa da yanında, çantasında, çekmesinde taşır onu. Yanında taşımak, okuduğu kitabın kapağına bakmak bile onu rahatlatır! Gece onunla çay, kahve eşliğinde yapacağı buluşma için sabırsızlanır! Kitaplar onun için tam bir rahatlama terapisidir! Onları okurken, gündüz patronunundan yediği azarı unutur! Gireceği sınavın stresini azaltır! Çocuğu iştahsızdır, yemiyordur, onu unutur! Yakın bir arkadaşı onu üzmüştür, onu unutur! Kocasına kızmıştır, onu unutur! Okuduğu kitabın karakterlerine öyle kendini kaptırır ki " kendi dünyasını unutur" başka bir dünyaya kapılır... Sonuç kitap okumak en iyi terapidir onun için...
Tüm kalbimle katılıyorum ' Kitap okumak en iyi terapidir' biranlığına da olsa sizi alır başka başka hayatlara yerlere götürürür;)
YanıtlaSilKesinlikle katılıyorum...kitap okumak bir ihtiyaçtır ve en iyi terapi yöntemidir.doktorum tarafindan bizzat onaylandı:)
YanıtlaSilTeşekkürler hepinize, aynı fikirde olmak güzel:) selamlar
YanıtlaSil