Özdemir Asaf ( Dokuza Kadar On)

"Eğer şiir, aza indirgeme sanatı ise, bunun en iyi örneği, Özdemir Asaf şiirleridir. "Dokuza Kadar On " kitabının önsözünde bu söz vardı. Ben kesinlikle bu söze katılıyorum ki, kitapta toplanmış bu güzel şiirleri okudukça, şiire olan bakışım tamamiyle değişti. Ne demiş Özdemir Asaf " Her insanın bir öyküsü vardır ama, her insanın bir şiiri yoktur." Bu kitaptaki şiirler o kadar hayattan o kadar bizdendi ki, okurken " acaba şair burada kime sesleniyor" diye kara kara düşünmeye gerek kalmadı:) çünkü neredeyse her mısrasında şair bizzat size sesleniyordu...

Özdemir Asaf demiş ki " Bütün dünyayı kucaklamak istedim, kollarım yetmedi." Ne de güzel söylemiş

İşte sizleri bu kitapta yer alan , herkesi kucaklayan bazı mısralarla baş başa bırakıyorum...

TELAŞ

Yaşamak değil, 

Bu telaş beni öldürecek...

DEVLET ve BEN

Birde devlete benzetiyorum kendimi,

İşim gücüm bitmiyor.

Bir türlü yerleşemiyorum odamda,

Her istediğim kitabı alamıyorum.

Planlar içinde geçiyor ömrüm,

Başlayıp tamamlayamıyorum...

BİR TÜY

Ölsem, ilkin yazık oldu diyecekler,

Sonra ,durup neden öldü diyecekler.

Dostlar ergeç unutacak bir gün amma, 

Uzun zaman beni arayacak sevmeyenler...